İştahsız çocuğu olan ebeveynler'in empati-sempati-istikrar formülünü kullanmalarını öneririm.
Empati zihnimizde çocuğumuzun neler yaşayacağını düşünmek demektir. Kendimizi düşünelim, örneğin grip olduğumuzda ağzımızın tadı kaçar. Hastaysak iştahsız hissedebiliriz. Düşünelim ki çocuğumuz devamlı bu şekilde bir halde yaşıyor.
Bunu düşündükten sonrasında sempati devreye girer. Sempati karşımızdakinin duygu durumunu kendi duygularımızla yaşayabilmemiz demektir. Karşısındaki ile duygulanmak demetir. Çocuğumuzun sürekli öyle bir hasta insan halinde yaşıyor olduğu duygusu bizde öfkeyi değil merhameti tetiklemeli. Çocuğumuz için üzülür ve sürecin iyi mi geçmesi icap ettiğini düşünürüz.
İstikrar da tam bu aşamada aslen yapılması gereken şeydir. Bu merhametli hali sürdürebilmek, çocuğun bu haline bir geçici dehemmiyet olarak bakmak ya da fıtraten biraz az yiyen bir çocuksa onun o haliyle kabul edebilmek için gereksinim duyan merhameti göstermek her anneye düşen görevlerdendir.
Empati zihnimizde çocuğumuzun neler yaşayacağını düşünmek demektir. Kendimizi düşünelim, örneğin grip olduğumuzda ağzımızın tadı kaçar. Hastaysak iştahsız hissedebiliriz. Düşünelim ki çocuğumuz devamlı bu şekilde bir halde yaşıyor.
Bunu düşündükten sonrasında sempati devreye girer. Sempati karşımızdakinin duygu durumunu kendi duygularımızla yaşayabilmemiz demektir. Karşısındaki ile duygulanmak demetir. Çocuğumuzun sürekli öyle bir hasta insan halinde yaşıyor olduğu duygusu bizde öfkeyi değil merhameti tetiklemeli. Çocuğumuz için üzülür ve sürecin iyi mi geçmesi icap ettiğini düşünürüz.
İstikrar da tam bu aşamada aslen yapılması gereken şeydir. Bu merhametli hali sürdürebilmek, çocuğun bu haline bir geçici dehemmiyet olarak bakmak ya da fıtraten biraz az yiyen bir çocuksa onun o haliyle kabul edebilmek için gereksinim duyan merhameti göstermek her anneye düşen görevlerdendir.
0 yorum:
Yorum Gönder